Αρχική

Τα προβλήματα  που αντιμετωπίζουν οι ακτές της Μεσογείου είναι η μόλυνση των νερών, ο κίνδυνος εξαφάνισης ειδών από την πανίδα και την χλωρίδα, η υπεραλίευση και η δραματική αστικοποίηση του παράκτιου περιβάλλοντος. Στόχος αυτής της ημέρας, είναι η ευαισθητοποίηση του κόσμου.

Αναλυτικά μας είπε:

‘’ Φέτος ακόμα και η Παγκόσμια Μέρα Περιβάλλοντος, είχε σαφή αναφορά στις παράκτιες περιοχές και τα μικρά νησιά. Υπάρχει μια ευαισθητοποίηση καθώς το περιβάλλον, ειδικά στις παράκτιες περιοχές είναι πιο εύθραστο, σε σχέση με πιο ορεινές περιοχές.

Δυστυχώς οδηγούμαστε σε μια μη αναστρέψιμη κατάσταση, σε καταστροφή πολλών παράκτιων περιοχών τόσο παγκοσμίως, όσο και στη λεκάνη της Μεσογείου. Ο άνθρωπος έχει παρέμβει καταστροφικά στο περιβάλλον και, λόγω της εντατικοποίησης της κλιματικής αλλαγής, δηλ. της αύξησης θερμοκρασίας της Γης, η επιτροπή για την Αλλαγή του Κλίματος έχει θέσει πολύ σαφή όρια, για να μην αυξηθεί άλλο η θερμοκρασία της γης, γιατί αυτό θα έχει φοβερά αρνητικές επιπτώσεις και έχει άμεση σχέση με τις ακτές.  Ένα αποτέλεσμα της κλιματικής αλλαγής, θα είναι η αύξηση της στάθμης της θάλασσας, με συνέπεια την  εξαφάνιση ειδών, τη διατάραξη στα παράκτια οικοσυστήματα, ακόμα και σε τουριστικές υποδομές, οι οποίες μπορεί να καταστραφούν.

Εάν το περιβαλλοντικό αποτύπωμα του καθενός και συλλογικά, το κρατήσουμε χαμηλά, θα μπορέσουμε, να επιβραδύνουμε τη φθορά από την καταστροφή. Η καταστροφή δεν είναι απόλυτη, αλλά ουσιαστικά μια διαβαθμισμένη κατάσταση, που μπορεί, να έχει πολύ ακραία, άσχημα αποτελέσματα, αλλά και ήπιες αλλοιώσεις, στα πλαίσια της αφομοίωσης ενός οικοσυστήματος.

Δεν είναι καταδικασμένο ακόμα το περιβάλλον, αλλά αν συνεχίσουμε με αυτή την πορεία, τα πράγματα θα είναι δυσάρεστα, κυρίως για τη γενιά, που τώρα βρίσκεται στην ηλικία των 10-15 ετών, οπότε το 2080 θα στερηθούν πάρα πολλά πράγματα, ενώ η γη θα έχει αλλάξει δραματικά.

Οι περιβαλλοντικές αλλοιώσεις και η περιβαλλοντική καταστροφή, θα έχεουν άμεση σχέση με την τσέπη μας. Όταν θα καταστραφεί ένα οικοσύστημα, κάποιοι θα πληρώσουν τις ζημιές. Και τις ζημιές θα τις πληρώσουμε εμείς. Συνεπώς, οι τελικοί αποδέκτες όλων αυτών, είμαστε εμείς. Μπορούμε να επιρρίψουμε ευθύνες στο κράτος και τις κυβερνήσεις, στις μεγάλες εταιρείες και βιομηχανίες, όμως έχουμε και εμείς δύναμη! Μπορούμε και εμείς, μέσα από την οικογένειά μας και τους φίλους μας, να διαμορφώσουμε μια περιβαλλοντική παιδεία. Ακόμα και οι αρνητές, έχουν παιδιά, άρα και αυτών οι απόγονοι θα έχουν πολύ μεγάλο πρόβλημα επιβίωσης.

Έχει εισαχθεί ένας νέος όρος: ‘’περιβαλλοντικός πρόσφυγας’’. Στην Αυστραλία, την Καραϊβική, σε νησάκια μικρά και άλλες παράκτιες περιοχές, όπου η στάθμη της θάλασσας έχει ήδη ανέβει, ο κόσμος αναγκάζεται, να μεταναστεύσει. Το περιβάλλον δεν είναι κάτι ιδεατό ή θεωρητικό. Είναι κάτι πρακτικό, το ποίο πρέπει, να προστατεύσουμε, γιατί από το οικόπεδο, που λέγεται γη, ζούμε, αντλούμε όλους τους πόρους και την ενέργεια.

Θα πρέπει να διαχωρίσουμε στη συνείδησή μας το οικονομικό από το περιβαλλοντολογικό.

Δεν επιτρέπεται το 2014, να θεωρούμε, ότι μπορούμε, να αφήνουμε σκουπίδια στην παραλία ή να πετάξουμε από το αυτοκίνητο το σκουπίδι μας. Αν δε θέλουμε, να κάνουμε κάτι, βρίσκουμε πολλές δικαιολογίες.

Μετά από τις μελέτες μου και μέσα στα 4 πιθανά σενάρια παγκοσμίως, σας λέω, πως και οι πιο δύσπιστοι επιστήμονες, έχουν κατασταλάξει, ότι επίκειται αύξηση της στάθμης της θάλασσας κατά 2,5 μέτρα μέσα στα επόμενα 70-80 χρόνια. Παγκοσμίως, είμαστε στην 11^η θέση ακτογραμμής με 2.500 νησιά! Όμως κι εμείς και οι επόμενες γενιές, θα βρεθούμε προ πολύ δυσάρεστων εκπλήξεων, αν δεν προσέξουμε τώρα.

Η μείωση όγκου απορριμάτων του κάθε σπιτιού, η μείωση κατανάλωσης ενέργειας, η χρήση εναλλακτικών μορφών ενέργειας, θα βοηθήσουν στη διατήρηση της ομορφιάς της γης. Σε αντίθεση με την ανακύκλωση, η κατανάλωση ενέργειας, δεν επανακτάται. Οι κρατικοί φορείς θα μπορούσαν να μετατρέψουν σε ‘’πράσινα’’ τα σχολικά και τα δημόσια κτίρια, ακόμα και με τη χρήση επιδοτήσεων και ευρωπαϊκών προγραμμάτων, τα οποία είναι εν ενεργεία και διαθέσιμα. ‘’

Κλείνοντας, ο κ.Πλέσσιας επεσήμανε, πως πρέπει, να αγαπήσουμε και να φροντίσουμε το περιβάλλον, γιατί είναι το σπίτι όλων μας. Δεν πρέπει, να μας πιάνει απογοήτευση. Υπάρχει δυσφορία λόγω οικονομικής κρίσης, αλλά δεν πρέπει, να εγκαταλείπουμε τη μάχη!